Skip to main content

जिस महापुरूष ने अपनी पुरी जिन्दगी, अपना परिवार, बच्चे आन्दोलन की भेँट चढा दिये; उसका उनको क्या फल मिला

बाबासाहेब अम्बेडकर को जब काका कालेलकर कमीशन 1953 मेँ 

मिलने के लिऐ गया, तब कमीशन का सवाल था कि, आपने सारी जिन्दगी 

पिछङे वर्ग के ऊत्थान के लिऐ लगा दी। आपकी राय मेँ ऊनके लिऐ क्या 
http://realgodofindia.blogspot.in/,

किया जाना चाहिए? बाबासाहब ने जवाब दिया कि, अगर पिछङे वर्ग का

ऊत्थान करना है तो ईनके अन्दर बडे लोग पैदा करो। काका कालेलकर यह बात समझ नहीँ पाये। ऊन्होने फिर सवाल किया " 

बङे लोगोँ से आपका क्या तात्पर्य है?" बाबासाहब ने जवाब दिया कि,

अगर किसी समाज मेँ 10 डॉक्टर, 20 वकील और 30 ईन्जिनियर पैदा हो

जाऐ, तो उस समाज की तरफ कोई आंख ऊठाकर भी देख नहीँ सकता।

ईस वाकये के ठीक 3 वर्ष बाद 18 मार्च 1956 मेँ आगरा के रामलीला 

मैदान मेँ बोलते हुऐ बाबासाहेब ने कहा "मुझे पढे लिखे लोगोँ ने धोखा

दिया। मैँ समझता था कि ये लोग पढ लिखकर अपने समाज का नेतृत्व

करेगेँ, मगर मैँ देख रहा हुँ कि, मेरे आस-पास बाबुओँ की भीङ खङी हो 


रही हैँ, जो अपना ही पेट पालने मेँ लगी हैँ।"

यही नहीँ, बाबासाहब अपने अन्तिम दिनोँ मेँ अकेले रोते हुऐ पाये गये। जब

वे सोने कोशिश करते थे, तो उन्हें नीँद नहीँ आती थी।अत्यधिक परेशान

रहते थे। परेशान होकर ऊनके स्टेनो नानकचंद रत्तु ने बाबासाहब से 


सवाल पुछा कि, आप ईतना परेशान क्योँ रहते है? ऊनका जवाब था

, "नानकचंद, ये जो तुम दिल्ली देख रहो हो; ईस अकेली दिल्ली मेँ 

10,000 कर्मचारी, अधिकारी यह केवल अनुसूचित जाति के है; जो कुछ

साल पहले शून्य थे। मैँने अपनी जिन्दगी का सब कुछ दांव पर लगा दिया

, अपने लोगोँ मेँ पढे लिखे लोग पैदा करने के लिए।क्योँकि, मैँ समझता था

कि, मैँ अकेल पढकर ईतना काम कर सकता हुँ, अगर हमारे हजारो लोग

पढ लिख जायेगेँ, तो ईस समाज मेँ कितना बङा परिवर्तन आयेगा। मगर

नानकचंद, मैँ जब पुरे देश की तरफ निगाह डालता हुँ, तो मुझे कोई ऐसा

नौजवान नजर नहीँ आता है, जो मेरे कारवाँ को आगे ले जा सके।

नानकचंद, मेरा शरीर मेरा साथ नहीँ दे रहा हैँ। जब मैँ मेरे मिशन के बारे

मेँ सोचता हुँ, तो मेरा सीना दर्द से फटने लगता है।"

जिस महापुरूष ने अपनी पुरी जिन्दगी, अपना परिवार, बच्चे आन्दोलन की

भेँट चढा दिये; जिसने पुरी जिन्दगी यह विश्वास किया कि, पढा लिखा वर्ग

ही अपने शोषित वंचित भाईयोँ को आजाद करवा सकता हैँ; जिसने अपने

लोगों को आजाद करवाने का मकसद अपना मकसद बनाया था।
ये तथाकथित पढे लिखे लोग आजकल क्या कर रहे हैँ?
1. ये लोग अपनी टीवी और बीवी-बच्चो मेँ व्यस्त है। ईसके कई ऊदाहण

मैँ प्रत्यक्ष देखता हुँ। कई बार मैँ प्रचार करने के लिऐ ऊनके ऑफिस

समय पश्चात् ऊनके घर जाता हुँ, तो मुझे वे कहते है, "यार सॉरी, अभी

समय नहीँ है। कुछ समय तो बीवी बच्चो को भी देना पङता हैँ

2. अच्छी टेबल लेने की लिए अपने अधिकारियोँ की चापलूसी करने मेँ यह

लोग व्यस्त हैँ।
3. ट्रांसफर के डर से किसी छोटेमोटे राजनीतिक या सामाजिक आन्दोलन

के नाम से इनकी फटने लगती हैँ।

4. कुछ जिनको राजनीतिक खुजली होती है, वे अपनी जाति का संगठन

बनाकर ऊसकी ठेकेदारी करने मेँ व्यस्त है
5. कुछ लोग अति आत्मकेन्द्रित है, जिनका स्पष्ट मत है कि, ऊनके समाज

का कुछ नहीँ हो सकता।

6.कुछ लोग वेल्फेयर (सुधारना) के कामों मेँ व्यस्त है। कुछ लोग सामाजिक ईमानदार है, पर साहस और समझ के अभाव मेँ

परिवर्तन के आन्दोलन से नहीँ जुङ पाते है।

7. कुछ लोग अपनी पोस्ट के गुरूर मेँ चूर है। ऊनको लगता है कि

ऊनकी दुनिया वहीँ शुरू वहीँ खत्म है।


8. और कुछ लोग, जो ब्राह्मण बनियोँ के ज्यादा संपर्क मेँ है, वे खुद


बाबासाहेब के विरोधी है।
बाबासाहब के जाने के साठ साल बाद, हजारो वकील, ईँजी., डॉक्टर


समाज में पैदा हुए; फिर भी पढे लिखे वर्ग मेँ सुधार होने की बजाय


हालात और ज्यादा गँभीर हो गये है। इसलिए, बहुजन समाज का विकास


होने के बजाय पतन हो रहा है।

Comments

Popular posts from this blog

महार कोण होते?

महार कोण होते?  वेशीबाहेर राहून गावाचं रक्षण करणारा, शेती, गावांच्या सीमा सांगणारा, व्यापार्यांना संरक्षण पुरवणारा, शेतसारा आणि राज्याचा खजिना नियोजित ठिकाणी सुरक्षित पोहोचवणारा, असा समाजाचा रक्षक म्हणजे महार समाज. पण कामाच्या स्वरूपामुळं त्यांना वेशीबाहेरच ठेवण्यात आलं… महार कोण होते? या प्रश्नाचे उत्तर देण्याआधी सर्वप्रथम महार समाज म्हणजे काय हे समजावून घ्यायला पाहिजे. जे सध्या माहित आहे ते असेः 1. महार समाजाचे वास्तव्य गावकुसाबाहेर होते. 2. महार समाज ग्रामरक्षणाचे कार्य करत होता. वेशीचे रक्षण हे त्याचे नुसते कर्तव्यच नव्हे तर जबाबदारी होती. चोर नाही सापडला तर चोरीची भरपाई महारांनाच द्यावी लागत असे. 3. चोरांचा माग काढणे, गावात येणार्या जाणार्यांची नोंद ठेवणे, संशयितांना वेशीवरच अडवून ठेवणे हे त्यांचे कार्य होते. 4. शेतीच्या वा गावाच्या सीमांबाबत तंटे उद्भवले तर महाराचीच साक्ष अंतिम मानली जात असे. 5. महारांची स्वतंत्र चावडी असे आणि तिचा मान गाव-चावडीपेक्षा मोठा होता. 6. व्यापारी जेंव्हा आपले तांडे घेवून निघत तेंव्हा त्यांच्या रक्षणासाठी महारांची पथके नियुक्त असत.

२५ डिसेंबर मनुस्मृती दहन दिन.

दि. २५ डिसेंबर १९२७ रोजी विश्वरत्न डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांनी त्यांचे सहकारी 'सहस्रबुध्दे' यांच्या हातुन विषमतावादी, जातीवादी, कर्मकांडवादी, वर्णवादी, व्यवस्थेला धरून चालणारी "मनुस्म्रूती" चे "२५/१२/१९२७" साली बाबासाहेबांनी महाड येथे मनुस्मुर्तीचे दहन केले आणि बहूजनांना जातीवादी समाजरचनेतून मुक्त केले. काही जणांना असा प्रश्न पडत असेल की, "डाॅ. बाबासाहेब आंबेडकर" यांनी "मनुस्मृती" रायगडच्या पायथ्याशीच "महाड" या ठिकाणीच का दहन केली..? देशात इतर ठिकाणी सुध्दा करता आली असती..? पण रायगडच्याच पायथ्याशीच दहन का केली..?? कारण; विश्वरत्न डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर हे "तथागत गौतम बुध्दांना, संत कबीरांना, छत्रपती शिवाजी महाराजांना, महात्मा फुलेंना गुरू मानायचे." छञपती शिवाजी महाराजांना शुद्र आहेत असं म्हणुन "राज्यअभिषेकाला" ब्राम्हणांनी विरोध केला होता. रायगडावर छ. शिवरायांची समाधी आहे आणि महाड हे गाव रायगडच्या पायथ्याशी आहे. म्हणजेच छ. शिवरायांच्या पायाशी मनुस्मृती जाळून ब्राम्हणांनी केलेल्या छ. शिवरायांच्या अपमानाचा

महार, मांग किंवा चांभार स्पृश्यांसाठी शाळा नव्हत्या म्हणून बाबा साहेबांनी जानेवारी 1925 मध्ये सोलापूर येथे वसतीगृहाची सुरुवात केली

      http://realgodofindia.blogspot.in/ डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांना भारतातील अनुसूचित जाती आणि अनुसूचित जमातीच्या लोकांना शिक्षण आणि ज्ञान मिळवण्यापासून कोसो दूर ठेवण्यात आल्याची जाणीव होती. त्यामुळे त्यांनी या समाजामध्ये शिक्षणाचा प्रसार करता यावा. त्यांची संस्कृतिक प्रगती करता यावी म्हणून बहिष्कृतहित कारणी सभेची स्थापना जुलै 1924 मध्ये केली होती, या सभेच्या माध्यमातून माध्यमिक शाळातील विद्यार्थ्यासाठी प्रथम त्यांनी जानेवारी 1925 मध्ये सोलापूर येथे वसतीगृहाची सुरुवात केली. या सभेतर्फे मुंबईत मोफत वाचन कक्ष सुरु करण्यात आले. या शिवाय महार हॉकी क्लबची स्थापना करुन या समाजातील तरुणांना खेळामध्ये नैपुण्य मिळवण्याची संधी उपलब्ध करुन दिली.डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांनी 1928 मध्ये बहिष्कृत समाज शिक्षण संस्थेची स्थापना केली. डॉ. बाबासाहेबांनी 1928 मध्ये दोन वसतीगृह काढून शिक्षणाच्या कार्यास सुरुवात केली हेाती. त्यांनी प्रत्येक जिल्हयातील कार्यकर्त्यांनी जिल्हयाच्या ठिकाणी वसतीगृह स्थापन करुन अस्पृश्य  मुलांच्या हायस्कूलच्या शिक्षणाची मोफत राहण्याची व जेवणाची सेाय करावी. त्यामुळे गरीब व ह